Bugün benim doğum günüm..
Bugün benim doğum günüm.
45’lik oldum.
Klasik bir söz; “Kendimi hiiç de 45 miş gibi!!! hissetmiyorum”. 80 gibi mi hissediyorum demeliyim, yoksa 9 yaş gibi mi bilemedim. Bedenim 9 yaşımdaki boyuma ve kiloma döndü 36 yıl sonra. Ama ruhum kaç yaşında gibi bilemedim..
İyisiyle kötüsüyle çook çeşitli tecrübeler edindim bu hayatta…
En lüksü de yaşadım,
En basiti de gördüm.
Hayatın bir çok rengini, çoğu insanın eminim 80 yaşına gelse , yaşayamayacağı kadar iyiyi de kötüyü de bu 45 senede gördüm
İnsanların en iyi yüzlerini de gördüm,
En berbat, en pis, en çıkarcılarını da gördüm, yaşadım
Hep “artık akıllandım, daha kazık yemem” dediğimde bir beteri geldi.
Hep bu son dediğimde bir daha geldi.
Sağlığı da yaşadım,
En sağlıksız hali de.
Rahat nefes almanın da,
Rahat hareket etmenin de gerçekten bir lütuf olduğunu da yaşayarak öğrendim.
Öğrendim ki, sağlık olmadıktan sonra gerçekten herşey boş.
Benim de umutsuzluğa kapıldığım, üzüldüğüm, sinirlendiğim, sıkıldığım zamanlar olmadı mı? Elbette oldu, oluyor.. Hiçkimsenin hayatı öyle Facebookta, instagramda gördüğümüz gibi tozpembe değil.. Film çevirmiyoruz, hayatı yaşıyoruz iyisiyle kötüsüyle, zoruyla kolayı ile. Hepimizin olduğu gibi benim de doğrularım, yanlışlarım olmuştur. İyi zamanlarım, zor zamanlarım olmuştur. Hatta doğrudur, isyan ettiğim, eşiklerden döndüğüm de olmuştur. Hala daha da gel git yaşadığım da olmuyor mu? Elbette oluyor.
Neden mi? Etrafımda gördüğüm maske takmış, çeşitli roller bürünmüş, olduğu gibi görünmeyen bir çok insana rağmen; bütüüün yaşanmışlıklara rağmen, 246 kilonun hayatıma katmış olduğu mobbing, alaylar ve bir çok sıkıntıya rağmen… Hala ben kendim olduğum için.. Rol yapmadığım için… Neysem o olduğum için.
VE HEPSİNDEN ÖNEMLİSİ… HALA İNSANLARA İNANCIMI VE GÜVENİMİ KAYBETMEDİĞİM İÇİN… HALA İNSANLARDA “İYİLİK” OLDUĞUNA İNANDIĞIM İÇİN.
VE HALA DAHA DA İNANIYORUM… BUNDAN SONRASI İYİ OLACAK… GÜZEL GÜNLER HEPİMİZLE OLACAK…
